Het debat verengen tot louter ‘Het klimaat’ zal tot verkeerde strategische keuzes leiden
Opinie van 22/10/2021 door Fa QuixAlsof in 2030 de wereld zal vergaan: dat zou men kunnen denken wanneer we de media volgen. Er wordt immers dermate alarmistisch gedaan waardoor men de indruk krijgt dat alle beleid nú en volledig in het teken moet staan van de strijd tegen klimaatverandering. Er zijn dus geen andere prioriteiten meer? En die klimaatactivisten krijgen ruime mediatoegang om hun doemscenario’s te debiteren.
Het probleem met dit klimaatalarmisme is dat dit de onhebbelijke gewoonte heeft om voortdurend de apocalyps af te roepen. Kortom, als er geen draconische maatregelen worden genomen is het einde van de blauwe planeet in zicht. Vooreerst klopt dat niet, de planeet zal ook in 2030 nog best leefbaar zijn. Maar bovendien: wat bereiken zij ermee? Het omgekeerde van wat ze zouden willen: namelijk actie. Want als alles toch naar de hel gaat, heeft ‘actie’ dan nog wel zin, zo redeneren vele mensen gelaten. ‘Dat gaat ons alleen maar geld kosten, en voor wat?’. Inderdaad, en zo creëert men geen draagvlak.
Een tweede probleem is dat zij eenzijdig inzetten op ‘mitigatie’ (de gevolgen voor het klimaat verminderen) en te weinig op ‘adaptatie’ (maatregelen om de bevolking te beschermen tegen de klimaatwijzigingen, zoals overstromingen, hittegolven…). Vele ‘ecomodernisten’ verwijten de ‘ecologisten’ deze eenzijdigheid. Duitse klimaatexperte Friederike Otto, nochtans een felle activiste, stelde het onlangs onomwonden als volgt: "aanpassen aan de klimaatverandering is even belangrijk als ze tegengaan." (in De Standaard van 16 oktober 2021).
En dan ‘de oplossingen’, dat is het derde probleem. Het komt erop aan om ‘net zero’ te bereiken, dus dat er netto geen CO2 meer bijkomt. Oké. Bossen zorgen bv. al voor de opname van miljoenen tonnen CO2, elk jaar. En wanneer er op duurzame wijze hieruit hout geoogst wordt, dan blijft de koolstof vast in de houten producten die ermee vervaardigd worden, en dat gedurende de hele levenscyclus van dat hout. Maar dan moet wel mogelijk blijven om hout uit bossen te oogsten.
Op vlak van energie is er de CO2-neutrale kernenergie. Die wordt echter door de dogmatische groenen in ons land verketterd. Ze kunnen hun verzet tegen kernenergie nooit ecologisch verantwoorden, maar toch blijven zij halsstarrig vasthouden aan de kernuitstap in combinatie met een fossiele gasinstap. Onbegrijpelijk.
Maar dat is niet alles. Door de blinde focus op ‘klimaat’ waaraan elk ander beleidsdomein blijkbaar ondergeschikt moet worden gemaakt, worden verkeerde strategische keuzes gemaakt.
Zo dreigt de EU Green Deal de industrie te ruïneren met overdreven klimaatkosten die de concurrenten van buiten de EU niet hebben.
De CO2-heffing in het ETS-mechanisme zal onze industriële energiefactuur verhogen in vergelijking met landen die dat systeem niet hebben. Het voorgestelde CO2-grensmechanisme zal dat voor onze sectoren niet oplossen. En hoe haalbaar en betaalbaar is de circulaire economie?
Het is nu al duidelijk dat China lachend aan de kant staat in dit hele Europese klimaatverhaal.
Fa Quix, directeur-generaal