De energiecrisis en de energietransitie jagen de prijzen omhoog: de greenflation. Hoog tijd om één en ander te herbekijken
Opinie van 04/02/2022 door Fa QuixInflatie. Het is er plots weer, een jaar geleden zowat uit het niets verschenen. De ontwrichting van de logistieke ketens als gevolg van de lockdowns in 2020 is de trigger geweest. Plots was er chaos in het vervoer van zeecontainers, was er schaarste aan grondstoffen en andere materialen, en schoten ook de energieprijzen pijlsnel omhoog. Dat die forse kostenstijgingen na enkele maanden zouden doorsijpelen in de consumptieartikelen die ermee vervaardigd worden, was niet moeilijk om te voorspellen.
Als men de groene stroom vanuit de kerncentrales gaat weigeren, dan zal er zich een permanent gevaar van energieschaarste voordoen.”
Bovendien dreigt in België hierdoor de gevreesde loon-prijsspiraal weer op gang te komen, door het automatische loonindexeringssysteem dat uniek is voor België. Het gaat zeker minstens tijdelijk de concurrentiekracht van onze bedrijven tegenover onze naaste concurrenten/buurlanden aantasten. De overheid moet hier absoluut iets aan doen. Een indexsprong dringt zich op.
En hoe gaat de inflatie in de toekomst evolueren? Zal die afkoelen in de lente, onder invloed van dalende energie- en grondstoffenprijzen? Misschien, en laat het ons hopen, maar zeker is dat niet. Op langere termijn zit er echter een verraderlijke opwaartse trend aan te komen: de kosten van de vergroening. De eerste die daar openlijk over heeft gecommuniceerd is ECB-directeur Isabel Schnabel. Zij wees erop dat door de groene agenda (‘Green Deal’) fossiele brandstoffen vervangen zullen worden door hernieuwbare, maar die kosten veel subsidies, én back-up onder de vorm van eveneens gesubsidieerde gascentrales. En zoals de krant De Standaard het schreef (15 januari 2022): “Elektriciteit is het duurst in landen die zich zwaar geëngageerd hebben in de vergroening, zoals Duitsland en Denemarken.”
En dat terwijl de behoefte aan energie zal toenemen, zeker aan ‘schone energie’ zoals groene stroom, denk maar aan de elektrische wagens. Maar als men dan de groene stroom vanuit de kerncentrales gaat weigeren, dan zal er zich een permanent gevaar van energieschaarste voordoen. Natuurlijk dat de energieprijzen daardoor hoog zullen blijven.
Tegelijk wordt van alle kanten ‘de circulaire economie’ in de industrie gestimuleerd. Ook weer een nobel idee, maar ook hierin schuilt een opwaartse prijsbeweging. Uit de praktijk is immers gebleken dat circulaire producten vaak duurder zijn dan de zogenaamd ‘lineaire’ producten. Ook hier heeft de vergroening dus een prijs, alvast op korte en middellange termijn.
De huidige energiecrisis met haar hoge olie- en gasprijzen samen met de energietransitie richting vergroening jagen de prijzen omhoog: greenflation maakt zijn opwachting. Voor de politiek is het hoog tijd om één en ander te herbekijken. De prioriteit moet nu liggen op de verdediging van onze industriële capaciteit, in België en in Europa, om de welvaart en de koopkracht van de bevolking op lange termijn te vrijwaren.
Fa Quix, directeur-generaal