De boemerang van de economische sancties. Wanneer de Europese sancties tegen Rusland onze eigen bedrijven in de problemen brengen dringt een andere aanpak zich op.
Opinie van 15/04/2022 door Fa QuixVoor alle duidelijkheid: de militaire invasie van Oekraïne door Poetin is een afschuwelijke misdaad waar het Westen, en liefst de hele wereld, krachtig tegen moet protesteren en reageren. Maar de vraag is hoe we dat het beste doen? Dat we Oekraïne en zijn zwaar beproefde burgers maximaal moeten ondersteunen, humanitair en zelfs militair, is logisch. Maar of een zoveelste EU-pakket met economische sancties daartoe de juiste aanpak is, moeten we toch kritisch durven in vraag stellen.
De genomen en eventueel nog te overwegen sancties moeten tegen het licht worden gehouden van de negatieve effecten op onze eigen economie.
Want zelfs zonder economische sancties worden de westerse economieën al zwaar op de proef gesteld; met de ongezien hoge tarieven voor gas, olie, en afgeleid ook van elektriciteit, met nieuwe bevoorradingsproblemen omdat bv. toelevering uit Oekraïne is stopgezet wegens het stilvallen van de fabrieken aldaar (zie bv. de kabelbundels voor de Duitse autofabrieken), logistieke en transportproblemen, betalingsmoeilijkheden en nog veel meer. Dat op zich is al een grote bijkomende last die op de schouders van vele bedrijven in het Westen wordt gelegd.
En daar dan nog eens economische sancties tegen Rusland bovenop: dat dreigt voor een aantal bedrijven hier de genadeslag te betekenen. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat sancties tegen Rusland in sterke mate onze eigen economieën treffen? We moeten ons dus hoeden voor de boemerang van de sancties wanneer we hiermee in eigen voet schieten. En waarom moeten onze burgers en bedrijven ‘boeten’ voor de strategische misrekening van vele EU-lidstaten in hun energiebeleid? Waarbij onze bevoorradingszekerheid van bv. eigen kernenergie wordt opgeofferd voor gasafhankelijkheid van Rusland, zoals in Duitsland, dat nu opeens snel-snel van Russisch gas af wil, al is dat geen realistische piste.
En niet alleen onze burgers en bedrijven krijgen de boemerang van de sancties. Ook de gewone Rus die deze oorlog óók moet ondergaan, is de dupe, en dus niet in de eerste plaats het oorlogszuchtige autocratische regime dat de wet dicteert. De Russische elite met de kliek rond de president, met ook de oligarchen, gaat er geen kou of honger door lijden, wel miljoenen gewone Russen. Gerichte sancties tegen de Russische elite is dus zeker de betere optie.
Onze bedrijven worden dubbel getroffen, enerzijds dus door de boemerang van de sancties, maar anderzijds ook door de ‘tweederonde-effecten’ als gevolg van de voorthollende inflatie, aangevuurd door de oorlog in Oekraïne, en de eraan gekoppelde loonkostenstijgingen. En in België is dat nog méér het geval dan in de buurlanden door het systeem van automatische loonindexering.
Wanneer de Europese sancties tegen Rusland onze eigen economie verder in de problemen brengen, dringt een andere aanpak zich op. De genomen en eventueel nog te overwegen sancties moeten tegen het licht worden gehouden van de negatieve effecten op onze eigen economie. Indien er daardoor bij ons economische schade ontstaat, moeten zij worden geschrapt. En waarom zet de EU niet veel meer in op een diplomatieke oplossing, op een de-escalatie van het conflict? Uiteindelijk zal Rusland altijd onze grote buur blijven waar de rest van Europa op één of andere manier een modus vivendi zal moeten mee vinden.
Het is de plicht van de EU om onze eigen burgers en bedrijven maximaal te beschermen tegen de negatieve gevolgen van de oorlog in Oekraïne, zeker ook tegen de economische gevolgen.
Fa Quix, directeur-generaal